دل انگیزان ( گل حسرت)
اواز: محمود محمودی خوانساری
کلام: ابوالحسن ورزی
کلام متن برنامه: نظامی گنجوی
همنوازان: اسدالله ملک/فرهنگ شریف
اهنگ در : بیات ترک
باد بهار آمد و آورد بوی تو
شد تازه باز در دل من آرزوی تو
در آرزوی آنکه چو گل در برت کشم
هر صبح چون نسیم دویدم به کوی تو
چون غنچه ای که باز شود در سپیده دم
گردد شکفته این دل خونین به روی تو
تا پاکتر به روی تو افتد نگاه من
خود را به اشک شوید و آید به سوی تو
پروانه و نسیم و من ای گلبن مراد
هستیم روز و شب همه در جستجوی تو
ای مرغ شب به داغ که سوزی
که درد او خون میکند فغان تو را در گلوی تو
دانی چه شد نصیب من از نوبهار عشق
درود بر شما
خسته نباشی محسن جان
این همه شور و شوق برای پاسداشت یاد و نام محمودی بزرگ ستودنی است
پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد
درود برشما دوست بزرگوار
سپاس از لطف ونظر شما
تنها وظیفه هست عزیز
درود بر شما جناب سعیدپور عزیز
تشکر و سپاش از حضرتعالی.
چو افتاب رخت سایه بر جهان انداخت
جهان کلاه ز شادی به اسمان انداخت
سپاه عشق تو از گوشه ای کمین بگشود
هزار فتنه و اشوب در جهان انداخت
حدیث حسن تو هر جا که در میان امد
ز ذوق هر که دلی داشت در میان انداخت
روان استاد محمودی خوانساری و استاد ملک شاد و نامشان تا ابد جاوید.
درود بر دوست فرزانه جناب بهرامی
سپاس از لطف ومحبت شما
سروده دلنشینی است بزرگوار
یاد همه هنرمندان پر کشیده از پهنه ایرانزمین گرامی باد.
ارباب سعیدپور خسته نباشید از زحمات ما.
مخلص نخستین آوازی که از مرحوم محمودی> از برنامه ی نسبتا خوب دل انگیزان ضبط کردم> همین آواز بیات زند. بود. یاد اون روزها بخیر..
استاد محمودی- گوشه ی مهربانی(در همین آواز) را زمانی که میخواند- هوش از سر آدمی به در میکند.. با این مطلع:
مرا پرسی که چونی چونم ای دوست
جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست
درود برشما احسان جان
بزرگوار یاد انروزها بخیر
محمودی نازنین همواره دل از دلسوختگانش می رباید.
تنها همین جمله را میتوانم بگویم یاد ان دوران بخیر