گلهای رنگارنگ برنامه شماره 291 اواز: محمود محمودی خوانساری تصنیف: مرضیه اهنگ وتصنیف: غلی اکبر شیدا اشعار: عراقی به اهتمام: جواد معروفی گوینده: روشنک مطلع شعر غزل اواز: عماد خراسانی ماییم و دلی پر خون از جور پری رویی دیوانه زنجیری ، آشفته گیسویی آورده جهان از نو ، شیرین و فرهادی دل برده و دین از من بی مهری و مهرویی گلزار امیدم سوخت از برق سیه چشمی در دشت جنونم برد ، خال و خط آهویی بر باد بداد آن مه با گوشه ابرویی آن شاخ گل رعنا مستم کند از بویی بر باغ گشاید باز یک روزنه از سویی دانستم و دل بستم بر همچو تو بد خویی چون لاله اگر دارم جامّی و لب جویی افسوس که در نگرفت با نرگس جادویی شد سایه دیواری شد خاک سر کویی ...چشم بی سرمه سیاهش نگرید روی ناشسته چو ماهش نگرید گفتم که غمخوارم شوی درروز جدایی شمع شب تارم شوی ترسم که نیایی نه دلم بردی تو نه غمم خوردی تو دلم آزردی خدا خدا نادیدن رویت می کُشدم آن سنبل مویت می کِشدم
صبری که مرا حاصل از گوشه نشینی شد
هر دم که خزان خواهد تاراج کند عمرم
هر دم که در این زندان داند به لبم جان است
بسیار جفا کردم بر خویش و خطا کردم
ای سرو بلند من دور از تو پر از خون است
سحر سخنم بگرفت صد کشور دل لیکن
تنها به چمن خیزید یاران که عماد امسال