مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بود
مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بودگلهای تازه
به یاد محمد حسین بهجت تبریزی ( شهریار)
گلهای تازه برنامه شماره 57
اواز: محمود محمودی خوانساری
با همکاری هنرمندان:خبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف/جهانگیر ملک
غزل اواز: شهریار
گوینده: فخری نیکزاد
به اختیار دلی برده چشم یار از من
که دور از او ببرد گریه اختیار از من
به روز حشر اگر اختیار با ما بود
بهشت و هر چه در او، از شما و یار از من
دگر قرار تو با ما چنین نبود ای دل
که خنجری شوی و بگسلی قرار از من
سیه تر از سر زلف تو روزگار منست
دگر چه خواهد از این بیش، روزگار از من؟
به تلخکامی از آن دلخوشم که میماند
بسی فسانه شیرین به یادگار از من
ترانه ها فکند جاودانه در آفاق
چو بر فلک شود این ناله های زار از من
دمد ز تربت من لاله ها چو یاد آرند
پیاله نوش حریفان به نوبهار از من
در انتظار تو بنشستم و سرآمد عمر
دگر چه داری از این بیش انتظار از من؟
شبی که از در مهتابی آمدی یاد آر
چه مایه گوهر اشکی که شد نثار از من!
گواه عهد تو آن شب ستارگان بودند
هنوز شاهدکانند شرمسار از من!
به اختیار نمیباختم به خالش دل
که برده بود حریف اوّل اختیار از من
گذشت کار من و یار، شهریارا! لیک
در این میان غزلی ماند شاهکار از من!
