مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بود
مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بودخصوصی
خصوصی اواز: محمود محمودی خوانساری همنوازان اواز: حبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف غزل اواز: ؟ / پیر پارس/ ابوالحسن ورزی زحال هرکه پرسم در این عالم غمی دارد غم عشق ارزومندم که شیرین عالمی دارد زساز دهر غیر از بینوایی نغمه ای ناید نوای عشق را نازم که خوش زیر وبمی دارد ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان امد وقت است که باز ایی دایم گل این بستان شاداب نمی ماند دریاب ضعیفان را در وقت توانایی یک روز در اغوش تو ارام گرفتم یک عمر قرار از دل ناکام گرفتم افسوس که چون لاله پر از خون جگر بود جامی که زدست تو گل اندام گرفتم از ساده دلی مشق وفاداری من شد هردرس که زبد عهدی ایام گرفتم
خصوصی
اواز: محمودی خوانساری
همنواز: حبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف
کلام: طالب املی
اجرا شده: 28/11/50
زگریه شام وسحر دیده چند درماند دعاکنید که نی شام ونی سحر ماند
به غارت چمنت بر بهار منتهاست که گل به دست تو ازشاخ تازه تر ماند
دو زلف یار به هم آنقدر نمی ماند که روز ما و شب ما به یکدگر ماند
نهاده ام به جگر داغ عشق و میترسم جگر نماند واین داغ بر جگرماند
کنید داخل اجزای نوشداروی ما هرآن گیاه که برگش به نیشترماند
برای عزت مکتوب او به دست آرید فرشته ای که به مرغان نامه برماند
زبس فتاده به هرگوشه پاره های دلم فضای دهر به دکان شیشه گر ماند
زشهدخامه((طالب))چولب کنم شیرین دوهفته دردهنم طعم نیشکرماند
خصوصی
اواز: محمود محمودی خوانساری
همنوازان: حبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف/جهانگیر ملک
کلام: هاتف اصفهانی
شد در شکوه من با سر گیسوی تو باز
من اگر چه پیرم وناتوان تو ز استان خودت مران
که گذشته در غمت ای جوان همه روزگار جوانیم
گفتمش با غم عشقت چه کنم گفت بسوز
گفتمش چاره این سوز بگو گفت بساز
خصوصی
اواز: محمود محمودی خوانساری
همنوازان: حبیب الله بدیعی/فضل الله توکل
کلام: دکتر باستانی پاریزی
باز شب امد وشد اول بیداری ها
من وسودای دل وفکر گرفتاری ها
شب خیالات وهمه روز تکاپوی حیات
خسته شد جان وتنم زین همه تکراری ها
نوجوانی به هوس رفت واز ان برجا ماند
تنگی سینه وبی خوابی وبیماری ها
سرگذشتی گنه الود وحیاتی مغشوش
خاطراتی سیه از ضبط خطا کاری ها
خصوصی
اواز: محمودی خوانساری
همنوازان اواز: حبیب الله بدیعی/مجید نجاهی/جهانگیر ملک
اهنگ در : شور
کلام اواز: علیرضا ایزدی
چه می پرسی ز فریادی که پنهان در گلو دارم
که مهر خاموشی بر لب زبیم ابرو دارم
خصوصی
کلام اواز:
همنوازان اواز: حبیب الله بدیعی و منصور صارمی و جهانگیر ملک
اهنگ در : بیات ترک
اواز : محمود محمودی خوانساری
در طواف شمع در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای
در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای
سوختم از اشنایان ای خوشا بیگانه ای
گر اسیر گر اسیر
گر اسیر خط وخالی شد دلم عیبم مکن
مرغ جایی میرود
مرغ جایی میرود که انجا اب ودانه ای
بلبل از فصل گل وپروانه از سودای شمع
هر کسی سوزد بنوعی در غم جانانه ای
عاقلانش باز از زنجیر دگر بر پا نهند
روزی از زنجیر از هم بگسلد دیوانه ای
این جنون تنها نه مجنون را مسلم شد بهار
باش کز ما هم فتد اندر جهان افسانه ای
این جنون
این جنون تنها نه مجنون را مسلم شد بهار
خصوصی
اواز : محمودی خوانساری با کلامی از رهی معیری
اواز : جمال وفایی با کلامی از مهدی سهیلی
ترانه : جمال وفایی با کلامی از جهانبخش پازوکی
همنواز اواز وترانه : حبیب الله بدیعی
چون زلف توام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر وسامانی
من اشکم ومن دردم من خاکم ومن گردم
تو مهری وتو نوری تو عشقی تو جانی
ای شاهد افلاکی
ای شاهد افلاکی در مستی ودر پاکی
که چشم تو را مانم تو اشک مرا مانی
دل بی تاب من با دیدنت ارام میگیرد
اگر دوری ز اغوشم نگاهم کام میگیرد
دیگه عاشق شدن ناز کشیدن فایده نداره نداره
دیگه دنبال اهو دویدن فایده نداره نداره
چرا این ودر واون در میزنی ای دل غافل
دیگه دل بستن ودل بریدن فایده نداره
خصوصی
اواز: محمودی خوانساری
همنوازان اواز: فضل الله توکل/جهانگیر ملک
کلام اواز: مهرداد اوستا
وفا نکردی کردم خطا ندیدی ودیدم
شکستی و نشکستم و بریدی نبریدم
خصوصی
اواز: محمود محمودی خوانساری
همنوازان: حبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف/جهانگیر ملک
غلط است هر انکه گوید که به دل ره است دل را
دل من زغصه خون شد دل تو خبر ندارد
از بزم طرب باده گساران همه رفتند
از ملک جنون سلسله داران همه رفتند
خصوصی
اواز: محمودی خوانساری
همنوازان اواز: حبیب الله بدیعی/مجید نجاهی/جهانگیر ملک
اهنگ در : افشاری
کلام اواز: علیرضا ایزدی
چه می پرسی ز فریادی که پنهان در گلو دارم
که مهر خاموشی بر لب زبیم ابرو دارم
خصوصی
خصوصی
اواز: محمودی خوانساری
همنواز: حبیب الله بدیعی
کلام: شیخ اجل سعدی
بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
بگوی اگر گنهی رفت وگر خطایی هست
روا بود که چنین بی حساب دل ببری
مکن که مظلمه خلق را جزایی هست
خصوصی
خصوصی
اواز: محمودی خوانساری
همنوازان: حبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف/جهانگیر ملک
کلام: شخ اجل سعدی
حسن تو دایم بدین قرار نماند
مست تو جاوید در خمار نماند
ای گل خندان نوشکفته نگه دار
خاطر بلبل که نو بهار نماند
هم بدهد دور روزگار مرادت
ور ندهد دور روزگار نماند
حسن دلاویز پنجه ایست نگارین
تا به قیامت بر او نگار نماند
خصوصی
اواز محمودی خوانساری
همنوازان: حبیب الله بدیعی/فرهنگ شریف/جهانگیر ملک
کلام اواز: شیخ اجل سعدی/بابا طاهر
انرا که غمی چو ن غم من نیست چه داند
که از هجر تو هم دیده چه شب می گذراند
وقتست اگر از پای در ایم که همه عمر
باری نکشیدم که به هجران تو ماند
سوز دل یعقوب ستمدیده زمن پرس
احوال دل سوختگان سوخته داند
نسیمی کزبن ان کاکل اید
مرا خوشتر زبوی سنبل اید
چو شب گیرم خیالش را در اغوش
سحر از بسترم بوی گل اید