اواز: محمود محمودی خوانساری
همنواز: احمد عبادی
کلام: صائب تبریزی
اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
غبار حادثه را توتیا توانی کرد
اگر چو شبنم گل ترک رنگ وبوی کنی
درون دیده خورشید جا توانی کرد
کلید قفل اجابت زبان خاموش است
قبول نیست دعا تا دعا توانی کرد
تو ان زمان شوی از اهل معرفت صائب
که ترک عالم چون و چرا توانی کرد
درود بر شما دوست بزرگوار جناب سعیدپور
سپاس و تشکر صمیمانه این حقیر را پذیرا باشید . واقعا دست مریزاد باید این عشق خالصانه شما به هنرمندان و هنر این سرزمین بخصوص عشق به استاد عزیز و دلسوخته ای همچو محمودی خوانساری را تحسین کرد .فقط از شما تشکر و قدردانی میکنم و دستتون را میبوسم مرحبا به این عشق احسنت
درود برشما جناب بهرامی
سپاس از بزرگواری شما
شرمنده نفرمائید بزرگوار
تنها کاری است که میتوان برای این دلسوخته هنر انجام داد.