مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بود
مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بودگلهای رنگارنگ
گلهای رنگارنگ برنامه شماره 492 اواز: محمود محمودی خوانساری/ایرج ترانه: عهدیه با همکاری هنرمندان:حبیب الله بدیعی/جلیل شهناز/پرویز یاحقی/مجید نجاحی/جهانگیر ملک اهنگ شوشتری منصوری: مهدی خالدی ترانه سرا: سیمین بهبهانی غزل اواز:پزمان بختیاری/ابوالحسن ورزی اشعار متن برنامه:اذر خواجوی/افسانه یغمایی/کلیم کاشانی/رحیم ایمن/بانو اختر/پری بدخشانی/علی اشتری گوینده: اذر پزوهش غزل اول اواز: محمود محمودی خوانساری ماهم شکسته خاطر و دیوانه بوده ایم ماهم اسیر طره ی جانانه بوده ایم ما نیز چون نسیم سحر در حریم باغ روزی ندیم بلبل و پروانه بوده ایم ما هم به روزگار جوانی ز شور عشق عبرت فزای مردم فرزانه بوده ایم ای عاقلان به لذت دیوانگی قسم ما نیز دلشکسته و دیوانه بوده ایم
ترانه عهدیه:
کی گفتمت از کوی من با دیده گریان برو
چون گل یه بزم عاشقان خندان بیا خندان برو
امشب چو شمع روشنم سر می کشد جان از تنم
جان برون از تن منم خاموش بیا سوزان برو
امشب سراپا مستیم جام شراب هستیم
سرکش مرو ازکوی من افتان بیا خیزان برو
هرگز مپرس از راز من زین ره مشو دم سازمن
گر مهربان خواهی مرا حیران بیا حیران برو
بنگر که نور حق شدم زیبایی مطلق شدم
بر چهره سیمین نگر با جلوه جانان برو
غزل دوم: ایرج
به من آن روز بخشیدند عمر جاودانی را
که نوشیدم ز جام عشق آب زندگانی را
صفائی نیست گلزار جوانی را اگر در آن
به دست شوق ننشانی نهال مهربانی را
شبی ای مایه ی امید ، شمع محفل من شو
که تا پروانه از من یاد گیرد جانفشانی را
مصیبتهای دوری را من ِ دور از وطن دانم
که دور از خانمان داند غم بی خانمانی را
دگر سر زیر پَر کردم ولی روزی در این گلشن
به مرغان یاد میدادم طریق نغمه خوانی را
از آن رو شمع از سوز دل ِ پروانه آگه شد
که گوش ِ عشق میداند زبان بی زبانی را
ز حرف عشق نیکوتر در آن حرفی نمی بینی
اگر با چشم ِ دل خوانی کتاب زندگانی را
