مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بود
مرغ شباهنگ
پیش از این گر سخن از نغمه داودی بود پیش ما نغمه همان نغمه محمودی بودیک شاخه گل
اواز: محمود محمودی خوانساری
کلام اواز: ه الف سایه
همنوازان: فرهنگ شریف/ جهانگیر ملک
اهنگ: اصفهان
کلام متن برنامه: استاد سخن سعدی
گوینده: اذر پزوهش
نشود فاش کسی آنچه میان من و تو ست
تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست
گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست
این همه قصة فردوس و تمنای بهشت
گفت‌و‌گوئی و خیالی ز جهان من و توست
نقش ما گو ننگارند به دیباچة عقل
هر کجا نامة عشق است نشان من و توست
سایه ز آتشکدة ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست
یک شاخه گل
اواز: محمود محمودی خوانساری
همنوازی: رضا ورزنده
کلام: خلیل افغانی
اهنگ بیات اصفهان: روح الله خالقی
گوینده: نور الدین ثابت ایمانی
تا سر به پای ان بت رعنا گذاشتیم
پا برفراز طارم اعلی گذاشتیم
شب رفت وناله های دلم ناشنیده ماند
این ارزو به وعده فردا گذاشتیم
براستان اهل نظر جا گرفته ایم
تا دسترو به سینه دنیا گذاشتیم
جز خار خار عشق که در دل خلیده است
هرگل که داشت خار تمنا گذاشتیم
در وصف ان غزال غزلهای ابدار
مجنون صفت به سینه صحرا گذاشتیم
اجرای ساقی نامه
بیا ساقی ای مونس جان بیا
غزل خوان ومست وگل افشان بیا
شب امد به پایان شراب تو کو
سپیده در می افتاب تو کو
بده می که ما را به باره دهد
دل روشن وجان اگه دهد
بده می که یاد جوانی کند
در این شام غم شادمانی کند
یک شاخه گل
یک شاخه گل برنامه شماره 393اواز: محمودی خوانساری
همنواز: حبیب الله بدیعی
کلام: جلال همایی
اهنگ در : شور
مگذار تا زدست غمت ناله سر کنم
سوز درون قرین دعای سحر کنم
تا کی به جستجوی تو ای گوهر مراد
خود را به موج خیز بلا غوطه ور کنم
یک شاخه گل
اواز: محمود محمودی خوانساری
همنواز: مرتضی محجوبی
کلام: خاقانی شروانی
گوینده: روشنک
امد نفس صبح وسلامت نرسانید
بوی تو نیاورد وپیامت نرسانید
یا تو به دم صبح سلامی نسپردی
یا صبح دم از رشک سلامت نرسانید
من نامه نوشتم به کبوتر سپردم
چه سود که بختم سوی بامت نرسانید
باد امد وبگسست هوا را زه ره ابر
بوی زره ی غالیه قامت نرسانید
بر باد سپردم دل وجان تا به تو ارد
زین هر دو ندانم که کدامت نرسانید
عمری است که چون خاک جگر تشته ی عشقم
وایام به من جرعه ی جامت نرسانید
مرغی است دلم طرفه که بر دام تو زد عشق
خود عشق چنین مرغ به دامت نرسانید
خاقانی ازین طالع خود کام چه جویی
کو چاشنی کام به قامت نرسانید
نایافتن کام دلت کام دل توست
پس شکر کن از عشق که کامت نرسانید
یک شاخه گل
اواز: محمود محمودی خوانساری
همنواز: جلیل شهناز
کلام: حضرت مولانا
گوینده: فیروزه امیر معز
تنها نه منم جانا از بهر تو دیوانه
دیوانه بسی دارد زلف تو بهر خانه
ای چشم چراغ دل روشن ز تو شد منزل
تو شمع همه محفل من سوخته پروانه